Door allerlei omstandigheden, had ik nog niet over haar, ik zeg het is een zij 😉, geschreven.
Eind april is het nieuwe kind gehaald. In Bangkok, de klik was er meteen. Herman is helemaal verliefd. We hopen dat ze ons veel laat zien, in het Thaise land.
Voorlopig staat ze lekker warm in onze garage, want dat paste precies…🙈
De kennismaking met ons tweetjes, met Buddy en mij, volgt komend seizoen.
Grootse plannen trouwens voor 2025. In oktober vliegen we naar Thailand, vandaaruit Nieuw Zeeland in november, vanaf december gaan we op ontdekkingstocht met onze nieuwe Thaise reisgenoot, eerst maar eens een beetje in de buurt van Khao Lak. Daarna zien we wel wat het ons gaat brengen, met name, waarheen!!
Thai Muang Beach 🌴
Ohhhhh…en in de meivakantie van 2026 komen al onze kids met hun kids! Dat wordt zekers een top happening ♥️
Dit Thaise feest duurt 3 dagen, 13,14,15 april en is tevens de inwijding van het nieuwe seizoen, het regenseizoen. Het gaat gepaard met veel water! Een nat pak is gegarandeerd als je deze dagen op je scooter hier rondrijdt!
Wij besloten om flink in te slaan, eten, drinken, de poort op slot te gooien, en heerlijk met een boekje op de bank te zitten! Het water gooien ging onze deur voorbij!
Maar dat het regenseizoen begonnen is is wel duidelijk, bijna elke avond en soms ook in de ochtend valt er een fikse bui!
Waarom kon ik dit niet vinden in ons blog? Ons eiland sinds 2013! Onze eerste kennismaking wil ik jullie niet onthouden. Dat was dus toen! We zochten een rustig eiland, in de buurt en de scooter, gehuurd toen nog, moest mee! Via booking.com vonden we dit eiland, en Hosanna, een bootsman die ons met de 🛵 meenam naar zijn resort…een heel groot woord voor wat het was!
Lees dit verder..22 december 2013!! De Column: “Onbewoond eiland”
Onderkomme, ja dat was t!!
Onze eerste kennismaking met het Boeddha resort was ook toen, we kwamen er na een fikse wandeling bij uit, en waren verbaasd dat er ook zoiets schitterends op dit eiland was!
In 2014 of later..🤔 boekten we voor de eerste keer in dat mooie, prachtige resort, prachtige houten huizen, buitendouche’s, jungle, strand voor en achter, krabbetjes liepen af en aan, aapjes renden rond en een enkele hornbill vloog er ook, we werden verliefd! Verliefd op dit rustige plekje, ver van alle hectiek, weinig wifi, geen airco’s, geen winkeltjes, geen 🏧, gewoon niks. Rust….
Sinds 2017, zoeken we die rust nog meer en is dit plekje een jaarlijks uitje! Ons Thaise huis staat al op een heerlijke plek, maar vakantie in eigen land is toch ook geweldig!
Op ‘ons’ eiland: het ontbijtje staat klaar, geen wasje, niet poetsen, eindeloos wandelen met Buddy (want zij is er ook welkom), weinig mensen, mooie natuur, inmiddels vele hornbills, wij genieten volop van het Boeddha resort, nu Baba Ecolodge.
Wij Nederlanders, vieren Nieuwjaar in een dag, de Chinezen doen dit in 2 weken! Dit jaar van 29 januari tot 12 februari. Het jaar van de slang is aangebroken.
In China is er een complete volksverhuizing in deze 2 weken, honderden miljoenen mensen reizen door China om dit met hun familie te vieren. Familie, samen eten, offers brengen bij de tempel, vuurwerk, festivals, parades, dat is Chinees Nieuwjaar.
In Thailand wonen ook veel Thaise mensen met Chinese roots, dus ook hier veel festiviteiten. In Thai Muang, een dorp op ongeveer 40 km van ons vandaan, vindt een traditioneel festival plaats waar we heen rijden. Het tromgeroffel komt ons al van ver tegemoet. En terwijl we naar de Chinese tempel lopen zien we overal mooie altaartjes staan, klaar om met geluk en voorspoed gezegend te worden.
Huis altaar
Bij de tempel aangekomen zien we veel mensen in rood en wit. Rood staat voor geluk en het afweren van boze geesten. Veel kunstig gemaakte rode schildpadden, zij staan voor een lang leven. Veel eten, en enorm veel versieringen. Een kleurrijk geheel! Binnen in de tempel worden enorme hoeveelheden eten geofferd. De mensen lopen af en aan, sommigen zijn in trance, sommigen zetten een piercing, anderen lopen eromheen om de boel te temperen.
Noedels voor een lang leven
We maken enorm veel foto’s, en verbazen ons over de enorme piercings! Die speciaal voor deze festiviteit worden gezet. En er later ook weer uit worden gehaald! Gelukkig, want erg handig lijkt het me niet..🙄.
We stellen ons op, de parade begint, de draak voorop, daarachter alle anderen, we schrikken ons een rotje als het vuurwerk begint, springen aan de kant, en houden onze oren dicht, wat een kabaal! De rode flodders vliegen in het rond!
We wachten tot de rust enigszins is wedergekeerd, en lopen dan langs de aangezoete, grote en kleinere schildpadden. De grote geofferd door de wel bedeelden, de kleinere door de wat minder gefortuneerden. Maar allemaal met enigszins gelijke teksten op de 4 poten voor geluk en voorspoed: Good luck โชคดี chokdie, good health แข็งแรง kengreng, be wealthy ร่ำรวย ramroewoi, rich เงินทอง nguntong💰 (Mijn Thais werpt eindelijk wat vruchten af!)
En zoals altijd hoort er in Thailand bij een tempelgebeuren.. eten ! Wat een gigapannen, veel noedels en wat een werk! Wij genieten als afsluiting van een lekker bakje noedels, voor geluk hè! Oh ja, en gezondheid, en rijkdom natuurlijk en welvaart! Volgend jaar maar eens zo’n schildpad in elkaar knutselen, een extra grote 🤭🫣
Voorbij 2024, de tijd vliegt..wij trouwens ook nog regelmatig..best moeilijk om op onze 2 huisplekken te komen zonder vliegtuig! Alhoewel we ooit wel eens overwogen hebben om de reis met de camper te doen! Ach ja…dromen… toen kwam corona, daarna ons hondje, en nu is er oorlog in veel gebieden waar je met de camper door zou moeten rijden. Vliegen dus!
Het afgelopen jaar is er weer vanalles gebeurd. Onze oudste dochter is getrouwd, dus een bruiloft in April. Met 7 kleinkids in euforie erbij! Nog meer vreugde in november toen ons 8e kleinkindje werd geboren, Madelief. Nu dus 6 meisjes en 2 jongens in het Hanengezin. Wat een rijkdom 😍.
In de meimaand hebben we afscheid moeten nemen van Leo, de jongere broer van Herman, die al langere tijd ziek was. Samen zijn ze begin mei nog naar een blues concert geweest. Een bijna jaarlijkse reünie, samen met de camper naar Ospel, muziek luisteren, herinneringen ophalen, en veel en lang kletsen. Een dikke week later was Leo plots overleden.😔
Veel reünies trouwens dit jaar voor mij, een oude middelbare schoolvriendin, zo lang niet gezien! Wat leuk om Marie Louise weer te ontmoeten, klets klets, 6 jaar zijn we samen vanuit Bakel naar Deurne gefietst, samen op vakantie geweest, en samen in een tennisteam gezeten, hoe leuk om elkaar eindelijk, na 40 jaar..🙈weer te ontmoeten.
Daarna kwam een reünie van het Gymnasium, een klein clubje, maar het was echt geweldig om daar weer klasgenoten te ontmoeten. Alsof de tijd stil had gestaan, allemaal 62 jarigen die afscheid van elkaar namen op 18 jarige leeftijd. Even voelden we ons weer 16, wat een verhalen kwamen er los! Wat de een niet wist, wist de ander wel, oergezellig was het!
Later het jaar volgden nog meer kleine reünies voor ons, Herman en mij, allebei. Wat is het toch kostbaar om herinneringen te delen met mensen die zo’n groot, belangrijk stuk van je leven hebben meegemaakt.
Word ik nu weemoedig..word ik oud..maakt niet uit, bijzonder en fijn is het wel.
2025, een nieuw jaar, wat gaat het brengen! We zullen zien, het begin is goed, we zitten weer heerlijk in Thailand, waar we elke dag genieten van het weer, de sfeer, de rust en van elkaar ♥️.
Heb het fijn, maak van kleine dingen mooie momenten, ben tevreden, blijf gezond!
♥️♥️
In Thailand zijn we nu in het jaar 2568. ( Het boeddhistische jaar is 543 jaar later, zomaar een weetje😉).
En nog steeds Thaise les hier. Lezen gaat gestaag vooruit, maar ben nog niet bij Wipneus en Pim 😂. Praten นิดหน่อย niet noy,.klein beetje.. verstaan ….🙈. Al met al ช้าๆ, chaa chaa, slowly, stapje voor stapje 👣
Wereldwijf José geniet volop van haar verblijf in Thailand, maar glansrijk door de douanecontrole bij het vliegveld komen is iedere keer weer een heuse sport.
07.12.2016 | 13:17 uur | José Sleegers
En dat begint al bij het uitkiezen van de goeie (lees: snelste) rij.
LAND VAN DE GLIMLACH Zodra je verlost bent van je vlucht snelwandel je richting douane. Vriendelijk knikkend naar alle medepassagiers die je zachtjes een duwtje geeft als je ze inhaalt, want hoe eerder je bij de douane arriveert hoe sneller je in het land van de glimlach bent.
VISUM Tip: zorg dat je het visumpapiertje dat je in het vliegtuig krijgt volledig hebt ingevuld. Voorkant, achterkant, arrival en departure. Stop het op de goeie plek in je paspoort, bij je foto. Ze zijn streng, geen grappen bij de douane hier.
BOEDHA-OVERLEVERING Volgend doel: zonder Efteling-rij zo dicht mogelijk bij de betreffende beambte komen. Scrol met je ogen, kies de kortste rij en vanaf dan ben je overgeleverd aan de godenc.q. boeddha’s. Vijf beambten op een rij, maar zeven minuten later zijn het er ineens tien. Waar hebben ze zich vermeerderd? In ieder geval niet in onze rij.
GEBARENTAAL Het schiet niet op. Er klopt van alles niet bij onze voorgangers én ze spreken geen Engels. Wat een gebarentaal vandaag, de Thai hebben al moeite met Engels, zet daar een Rus of Chinees tegenover: abracadabra in het kwadraat. Dus het duurt. Alle andere douanebeambten lijken veel soepeler om te gaan met de regeltjes. Daar gaat weer een stempeltje in de buurrij.
THAIS KOELBOXJE Helaas niet bij ons, maar we komen langzaam dichterbij. Plots een onverwachte wending. Er wordt een koelboxje gepakt: loket 1 gaat sluiten. Het lijkt een Thaise besmetting, hoppa ook loket 2 en 3 sluiten. Wij hebben inmiddels de langste rij. Wanhopig kijken we om ons heen, maar ook 4 en 5 gooien het loketje dicht. Koelboxen mee naar huis, afgewerkt!
STRAK EN STRENG Wisselen van rij is geen optie; een streng, strak in het pak mannetje bewaakt de slangenrij voor de nu lege loketjes. Armen over elkaar, schouders ophalend. Wij zuchten, maar niet te duidelijk; we zitten nog in een zwaar afhankelijke positie, en wachten dus. Het moge duidelijk zijn: wrong line.
ACTIE Een kopje koffie met een mannetje eraan vast, gevolgd door nog een mannetje, loketje 1 en 2 zijn weer bemand, de computers, van die flinke grote dikke, die van vroeger, worden weer opgestart. En ja hoor daar gaat het Russisch stelletje weer. Visumpapiertje niet ingevuld, Engels niet verstaan, zucht.
RÖNTGENCHECK Wanneer we uiteindelijk bij de bagageband komen, ligt er nog één paar koffers braaf te wachten. Bij de röntgencheck moet mijn koffer er – uiteraard – af. Verkeerde rij. Again. In mijn koffer zit kaas en broodmix van de Albert Heijn. De kaas is niet het probleem, maar die bruine zakken met Hollands poeder vinden ze verdacht. Er wordt even aan gesnoven, en dan mogen we eindelijk door. Volgende keer nemen we die andere rij. Smile, Thailand we zijn er weer!
Het Vegetarian Festival is net voorbij als ons het bericht bereikt dat de Thaise koning, koning Bhumibol is overleden.
14.10.2016 | 18:42 uur | José Sleegers
Van feest naar rouw, van wit naar zwart.
70 JAAR KONINGSCHAP Wij zijn net terug in Nederland als dit gebeurt. Koning Bhumibol, Rama IX, lag al jaren in Bangkok in het ziekenhuis, en al vaker zijn er kritieke momenten geweest. Nu is hij op 88-jarige leeftijd overleden, na een koningschap van 70 jaar. Extreem lang, het langste ter wereld zelfs.
DIEPE ROUW Thailand is in diepe rouw, deze rouwperiode zal een jaar duren. Hoe dit er precies uit gaat zien, is nog niet bekend. Men spreekt over minder feestdagen, een andere invulling hieraan, minder uitbundige zaken, minder muziek in het uitgaansleven. We wachten af, vaak verandert dit met de dag en per gebied.
VERERING Wie ooit in Thailand is geweest, weet dat er overal foto’s hangen van de koning en zijn vrouw, op straten, in eettentjes, bij mensen thuis. Overal kom je foto’s van hem tegen in alle hoedanigheden. De koning wandelend, lezend, fotograferend, met saxofoon, met hond, met echtgenote. Ik ben nog nooit ergens geweest waar een koning zo vereerd wordt en waar zoveel respect is voor het koningshuis. Oprecht verdriet is er nu dan ook in Thailand.
FACEBOOK KLEURT ZWART Een vriend van me geeft les in Bangkok en vertelde dat zijn halve klas in tranen uitbarstte bij het verdrietige nieuws. De beelden die we zien op tv, zijn ook van intens verdrietige mensen. Mijn Thaise vrienden op Facebook hebben hun profielfoto aangepast in een zwart vierkant.
PROJECTEN Koning Bhumibol heeft veel gedaan voor zijn volk, met name voor arme boeren en bergvolkeren heeft hij projecten gestart om hen te helpen. Zo wordt bijvoorbeeld het kopen van een waterbuffel gesubsidieerd.
MAJESTEITSSCHENNIS Fikse straffen staan er op majesteitsschennis, zoals het kapot scheuren van Thais geld met de beeltenis van de koning, beledigende uitspraken doen naar het hof en het op YouTube zetten van ongepaste filmpjes. YouTube is in Thailand zelfs vijf maanden geblokkeerd geweest na een overtreding van deze regels.
RESPECT Ik ben er verder niet voor om reistips te geven, maar zou wel zeggen: wees als toerist respectvol voor de gebruiken en gewoontes, altijd, maar vooral nu in Thailand. Geniet van dit mooie land en toon extra respect voor de Thaise bevolking en hun verdriet voor hun koning.
Voor Wereldwijf José is het iedere dag een feestje om wakker te worden in ‘haar’ Thailand. Maar vandaag is het écht feest: het Vegetarian Festival wordt gevierd.
12.10.2016 | 10:05 uur | José Sleegers
En dat houdt in dat er vuurwerk knalt, iedereen gekleed is in het wit en er nogal bizarre taferelen plaatsvinden.
HELE HAPPENING Dit van origine Chinese festival is een ware happening en duurt maar liefst tien dagen. Uiteraard heeft het alles te maken met het stemmig maken van de goden. Gezondheid, lichamelijk en geestelijk; daar wordt voor gebeden. Voor complete reinheid wordt tien dagen uitsluitend vegetarisch gegeten, witte kleding gedragen, geen alcohol gedronken en sex is verboden. En heel apart, huishoudelijke attributen mogen niet aangeraakt worden door mensen die niet meedoen in de processies.
HUISHOUDGODEN Het feest begint met het overeind brengen van ‘de lantaarnpaal’. Deze paal is minstens tien meter hoog en wanneer hij overeind staat, gelooft men dat Shiva, de Hindoe God, spirituele krachten brengt. In de dagen die volgen worden de huishoudgoden naar de Chinese tempels gebracht om hun jaarlijkse spirituele boost te krijgen die nu in deze tempels rondwaart.
EVEN IN TRANCE ZIJN Lange processies, veel vuurwerk, en de goden gunstig stemmen met indrukwekkende acts: that’s the spirit. Op de processieauto’s zien we knikkebollende, met de ogen rollende vrouwen of mannen in trance. Ze stoppen bij bedrijfjes die allemaal een klein tafeltje hebben gemaakt voor hun zaak, met offers: fruit, groenten, drankjes, bloemen, wierook. Het vuurwerk knalt voortdurend en de knikkebollende in trance zijnde gaan van de een naar de ander. Daarbij wordt achter hen een klein tempeltje meegedragen en van links naar rechts gezwenkt door mannen in het wit.
ZWAARD DOOR JE WANG De acts vinden plaats in de Chinese tempels of bij de processies. Er wordt op kolen gelopen, op een ladder van scheermesjes geklommen en in lichamen ‘gepierced’ met huishoudvoorwerpen. We praten nu niet over een neustheelepeltje, maar over hele messen en zwaarden die door een wang gestoken worden. Degene die deze zelfmutilaties toepassen worden gezien als afgevaardigden van de goden en worden door hen beschermd, zodat de verwondingen meevallen. Een medische ploeg ontbreekt echter niet. Gelukkig! Bloederig is het namelijk wel hier en daar…
Vuur en veel rook
SPEERPIERCING De afsluiting was gisteren en een staartje daarvan mochten we zien toen we door Old Takuapa scooterden: lange processies, oorverdovend vuurwerk en indrukwekkende zelfmutilaties. Speren van bijna een meter lang die van de ene wang naar de andere gestoken zijn. Au!
BROODJE BAKKEN VOOR DE GODEN Maar hier pijnloos vuurwerk, ons Thaise huis, wat bijna drie jaar geleden begon als een droom, is inmiddels verwezenlijkt. Het is klaar en overweldigend mooi!! Onze huishoudgoden kunnen komen, meer dan welkom. Ik zal er een broodje voor bakken!
In Thailand nemen we de dag zoals die zich aandient en het uur zoals het gevuld wordt. Ik doe mijn horloge daarom af op het moment dat ik met mijn koffer naar Schiphol afreis. Maar aan deze ‘andere’ levensstijl moest ik jarenlang wennen.
25.07.2016 | 15:00 uur | José Sleegers
En ik krijg het maar niet onder de knie.
GEEN IJZER MET HANDEN BREKEN Terug naar ons project, ons Thaise huis in aanbouw. We denken dat vandaag de aluminiummannetjes komen, en de deurenman, en ook de zwembadjongen zou ergens rond zwemmen. Helaas, de ijzeren mannetjes zijn er niet, evenmin komt de deurhanger, en de zwemmer baddert vast elders. Dat laatste hadden we op z’n Hollands ingecalculeerd, die andere twee niet. Een dag zoals vele hier. Oké morgen dan! Ook dan wordt er helaas geen ijzer met handen gebroken, niemand.
AANPASSEN AAN THAILAND, PLANLOOS? Proberen we dat maar eens, we gaan er op uit om ons bed te bestellen. We downloaden er een fotootje van en stappen in de auto. Nog even langs het huis…oh…tuinman! Oké…we lopen de tuinplannen door dan maar. Hmm, samen nog niet zo goed kortgesloten. Het moet open en weids zijn, en daar een jungle zegt manlief, en colourful…ik krijg een hartverzakking. Nee, nee zeg ik, white, het moet white zijn, en geen jungle, nee strak, en dan natuurlijk wat kokosbomen en palmbomen, voor het paradijselijk gevoel hè! Weet je nog.. Wij steggelen samen door de tuin, de Thaise tuinman volgt met z’n mobieltje, en laat allerlei planten de revue passeren. Colourful en White..
BAMBOEBED We gaan weer verder, op zoek naar dat bed. Bamboe willen we. Mooi toch! Onze aannemer is het helemaal oneens met onze keuze. Beesten, termieten, bamboe is not done! Wij zijn eigenwijs en horen de tips aan: het bamboe moet een week in water hebben gelegen, moet behandeld zijn voor beesten, en goed gelakt zijn. Wij hebben toch dat bord gezien langs de weg, bamboefactory, komt goed!
BOEMBOEM? Een fabriek, die moet je toch kunnen vinden. Vier en dan nog iets erachter zegt het bord, 4 km? 400 meter? 4e afslag? We vragen de weg maar weer eens, engels wordt er niet gesproken, 4 mannen in een bamboehutje, die misschien! Bamboefactory? Vraagt mijn man. En laat de foto zien van ons gewenste bamboebed. Wat? Boomboom? No ! (Ach ja, Thailand..) Nee, geen boemboem, maar de fabriek voor bamboe!
DE FABRIEK Eindelijk gevonden, de fabriek. Een Thai leest de krant aan een ronde bamboetafel, op een bamboestoel, met een bamboekastje tegenover hem. De fabriek! De hele familie, die erbij woont, schrikt , oh jee, 2 farang, buitenlanders. Niemand spreekt engels. Ons geluk, een watertappunt voor het hele dorp op de hoek. Hier tappen net 2 jonge jongens water. Ook die duiken eerst onder, maar eindelijk durft een van de twee te zeggen dat hij een beetje engels spreekt. We nemen hem mee in onze bamboebed onderhandeling!
FAMILIEBEDRIJF Langzaam maar zeker komen er uit alle hoeken en gaten steeds meer familieleden bij, het is een interessante fabriek. Vast een familiebedrijf! Wij proberen weer duidelijk te maken wat we willen, wat gedeeltelijk lukt. Intussen kijken we van de kleine wormachtige gaatjes in de bamboe naar elkaar, en seinen we dat we beter kunnen gaan.
BEESTJES Lijken wel beestjes in te zitten, wat denk jij? Vriendelijk proberen we de onderhandeling tot een einde te breien. De directeur, inmiddels op z’n scooter gearriveerd, staat al met z’n bestelboek in de aanslag. De watertappende jongeling zweet peentjes en is opgelucht om te vertalen dat we er nog over na willen denken. Zo te zien is de hele familie goed vermaakt geworden want wanneer we wegrijden zitten er zeker 20 mensen meer in de fabriek, en wordt er flink gelachen. De fabriek draait op volle toeren!
STREETFOOD We sluiten dit planloze dagje samen ook grinnikend af met heerlijk Thais streetfood. Vandaag een kippetje uit een karretje! Voorlopig slapen we nog maar in ons bamboeloze boemboem bed.
Na de geslaagde invoer van mijn broodbakmachine, rijst het brood inmiddels al een tijdje in dit broodloze Thaise rijstland. Wat ook langzaam verrijst, is ons huis.
15.06.2016 | 17:51 uur | José Sleegers
Alleen ik zak langzaam in, als een cake die te vroeg uit de oven komt.
TWEEDE HUIS Ik weet dat ik niet mag zeuren, want wat een luxe om een second home te kunnen bouwen in Thailand. Maar ook al besteden we veel uit, bouwen kost energie. Inmiddels ben ik flink wat bouwervaring rijker. Het eerste huis, waar ik aan begon als energieke, fanatieke twintiger, helemaal zelf verbouwd. Helaas dat project pas ver in mijn dertigste levensjaar beëindigd. Het eindresultaat: huis in de verkoop, relatie erachteraan.
BOUWUITPUTTING SLAAT TOE Het tweede huis heb ik als ietwat gesloopte veertiger met wat spaarcentjes (dankzij dat eerste huis) grotendeels laten verbouwen, maar voor de kleinere klusjes had ik zelf nog genoeg veerkracht. Later volgde huis nummer drie, de 50 is inmiddels in zicht: een grote verbouwing, maar heerlijk leunend op manlief en een geweldige aannemer. Dat voelt goed, de dreigende bouwuitputting is nauwelijks voelbaar. Het vierde huis, ons ‘second home‘, onze Thaise droom, daarvan komt nu toch ook dat einde in zicht.
‘NO HAVE’ Is het de temperatuur, het andere denken, de taalbarrière, het “dat hebben we niet”, “no have“, het constant schakelen, afwegen, onderhandelen, zelf bedenken, bijstellen, of is het toch de leeftijd? Ben ik wat minder flexibel en energiek? In ieder geval staat de put droog, mijn energie neemt langzaam af.
‘SAME SAME BUT DIFFERENT’ De laatste paar dagen staan in het teken van betegelen, wat superfijn is, want daarna kan alle sanitair erin en dat betekent dat wij even later kunnen volgen. Maar die tegels…, OMG! Het was al een heel proces om samen met manlief op één lijn te komen, vervolgens een energieslopende missie om deze tegels te vinden, uitzoeken hoeveel, waar en hoe. En nu blijken de Thaise tegels (hoewel lekker betaalbaar) niet alleen qua maat, maar ook wat kleur en van vorm betreft nogal uiteen te lopen. Een typisch geval van de Thaise uitdrukking same same but different...
DOSSIER HOOFDPIJN De nieuwe missie is dus om hiervan een passend geheel te maken. We doen ons best. Rijden maar weer eens op en neer naar Phuket, anderhalf uur heen, anderhalf uur terug. Kopen nog wat dozen tegels erbij en puzzelen alles tot een geheel. Onze bouwvakkers gaan inmiddels gelukkig als een speer. De volgende dag (vervolg dossier hoofdpijn) volgt de rest van de tegels, maar deze blijken tijdens het bouwvervoer beschadigd. Hoekjes eraf, glazuur bekrast. Van de 20 dozen zijn er 5 oké. Ondertussen wijzen we de bouwvakkers op de afgeslepen, rafelige hoekjes van de tegels die ze gister hebben gelegd en op het betonnen aanrechtblad dat te laag is. No problem, eruit die handel; hun sloop-animo is genereus. Zucht. Traan. Op. Leeg. Andere cultuur, andere processen, andere leeftijd.
PARADIJS Maar…, heb ik wel al gezegd dat het mooi wordt? Schitterend ronduit. Een tranentrekkend Thais paradijsje. Maar mij kun je even opvegen.
